1961 - Smaakvol haakoor
1961. Mepal bestaat net tien jaar. Oprichter Egon Wolff wil het merk onderscheiden van de rest, want: ‘Als je doet als de rest, word je als de rest’. Hij pleit ervoor niet de waan van de dag te volgen, maar dieperliggende trends te zoeken, zodat het ontwerp tijdloos wordt. Hij geeft zijn team de opdracht om een serie kopjes te ontwerpen die in de spuitgietmachine gemaakt kunnen worden, een techniek die na de Tweede Wereldoorlog enorm in opkomst is.
Teun Teunissen van Manen, een van de ontwerpers, bedenkt een mok zonder oor. Kunststof isoleert warme koffie prima, dus een oor is in principe niet nodig om verbrande vingers te voorkomen. Toch valt het ontwerp af, omdat de consument zo gewend is aan een mok mét oor. Kort daarna komt hij met een nieuw ontwerp: een mok met een eigenzinnig, gestileerd haakoor. Speciaal voor Vlaamse klanten, fan van een grote tas (kop) koffie, is de mok extra groot gemaakt: 320 ml.
Na enige aarzeling over dit revolutionaire ontwerp besluit Egon toch de productie op te starten. Er is alleen nog één hobbel op de weg. De winkelier zet zijn vraagtekens bij het ontwerp en ziet de klachten al binnenstromen. Want: zo’n fragiel oor kan toch niet heel blijven tijdens transport naar de winkel of huis? Mepal bedenkt een slimme marketingcampagne om deze zorgen weg te nemen. De mok wordt per post naar de winkeliers gestuurd, en het oor steekt úit de verpakking. Een paar dagen na ontvangst belt Mepal alle winkeliers na. Zoals verwacht hebben alle oren glansrijk de reis overleefd!
1967 - kleur bekennen met de Beatles
Mepal bekent kleur! Op kleurgebied ontstaat ongeveer om de tien jaar een nieuwe trend. Als reactie op het ivoor, zachte geel, lichtblauw en neutraal grijs van de jaren vijftig vraagt de consument steeds om meer sprekende kleuren en zelfs zwart. Voor Rosti (en dus ook Mepal) wordt gewerkt aan een nieuwe kleurenlijn. Inspiratie wordt opgedaan bij de Beatles en hun net verschenen elpee Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band. Het album zal een van de belangrijkste platen uit de muziekgeschiedenis worden.
De elpee wordt ook bij Mepal op kantoor grijs gedraaid; ontwerper Nico Nijland heeft er zelfs zijn pick up voor van huis meegenomen. Op de hoes zijn de Beatles omringd door 57 beroemdheden uit de geschiedenis en wassenbeelden van zichzelf. Bob Dylan, Oscar Wilde en Karl Marx staan er zij aan zij naast onder andere Marilyn Monroe, Stan Laurel en Oliver Hardy, Tarzan-vertolker Johnny Weismuller en Alfred Einstein. Kindsterretje Shirley Temple is zelfs twee keer te zien, waaronder een versie waarop ze een trui draagt met de tekst ‘Welcome The Rolling Stones’. Tegen dat surrealistische sterrendecor gaan John Lennon, Paul McCartney, George Harrison en Ringo Starr gekleed in opvallende, kleurige fanfarekostuums. [1967-14]
De spraakmakende hoes leidt bij Rosti tot de ontwikkeling van de Carnaby-lijn, met felle kleuren als paars, rood, geel, oranje en avocadogroen. De naam verwijst naar Carnaby Street in Londen, dat in de jaren zestig met zijn trendy boetiekjes en relaxte sfeer model staat voor het hippe imago van de Engelse hoofdstad.
Voor Mepal wordt het kleur-aspect steeds belangrijker. Door de kleur van een product te veranderen, kan het bedrijf eenvoudig inhaken op modetrends. Bovendien wordt de levensduur erdoor verlengd en krijgt een product daardoor opnieuw aandacht van de retailer en consument. De paarse kleur is in de Carnaby-reeks het meest extreem en bij Mepal-klanten het minst populair. (Groen en oranje zullen meer dan tien jaar in de collectie blijven).
1970 - een duurzaam bakkie pleur
Het is bijna niet meer weg te denken: op iedere straathoek kun je een latte macchiato halen in je eigen hervulbare koffiebeker. In de jaren ‘70 was dit een nieuw fenomeen, vooral op scholen: de koffieautomaat met kartonnen wegwerpbekertjes. Enthousiast sloegen scholieren aan de (oplos)koffie. Alleen werd na ieder gebruik het bekertje weggegooid. Zonde toch? Mepal besloot dat dit wel wat milieuvriendelijker kon.
Ontwerper Koen de Winter maakt een koffiebeker van SAN (Styreen Acrylonitril), een materiaal dat goed tegen hitte bestand is én ook nog eens lang meegaat. Hij voorziet de beker van een zachte, afsluitbare deksel, waarop studenten hun naam kunnen schrijven. Superhandig! En zo kun je je bakkie koffie makkelijk meenemen de klas in.
De modekleuren van die tijd zijn wit, rood, beige en bruin, en je kunt bij je beker zelfs een lunchbox in dezelfde kleur kopen. Zo bewees Mepal zich bij een heel nieuwe doelgroep, en was het vanaf die tijd niet meer weg te denken van het schoolplein.
1996 - kunst met een grote K!
Eind jaren ‘90 wilde Mepal een bedrukt kunstservies uitbrengen. Hoofdontwerper Johan Weernink kreeg de taak om een kunstenaar te zoeken die zowel bij Mepal als de tijdsgeest paste. In tegenstelling tot wat op dat moment in damesbladen de trend was (frivole bloemen- en dierenaquarels), wilde Johan iets spannenders. Iets met wat meer pit. Zijn oog viel op het werk van Jan te Wierik. Expressionistisch, abstract, vol kleur, in de stijl van de COBRA-groep. Perfect voor een opvallend servies.
De kunstenaar zelf zag een serie borden met zijn schilderingen erop nog niet helemaal voor zich, maar stemde in met een kennismaking met Johan. Op een druilerige dag verscheen hij in slonzige werkkleding aan de balie bij Mepals hoofdkantoor in Lochem. Receptioniste Henriët schrok zich rot toen ze de kunstenaar bedekt met felgekleurde verf zag aankomen, en verwees hem snel door naar de ontwerpafdeling.
Met het zien van Henriët ging voor Jan ineens toch de zon schijnen die dag. Hij vertrouwde Johan later toe dat zijn dag op dat moment al niet meer kapot kon, zoveel indruk had Henriët op hem gemaakt! De collectie kwam er. Jan presenteerde enthousiast allerlei mogelijke ontwerpen, en kwam maar wat graag terug als deze nog niet helemaal geschikt bleken om te drukken op melamine. Alles om ‘de leuke vrouw achter de balie’ nog eens te zien. Het servies verscheen in een eenmalige oplage en is de opmars naar nog veel meer bedrukte serviezen.
Oh, en of het met Henriët en Jan ooit verder is gekomen dan de ontmoetingen aan de balie? Dat weten zij alleen...
2002 - niet rond, maar ook niet vierkant
Mepal wordt steeds populairder bij kamperend publiek. Bij praktisch inpakken waarbij iedere millimeter telt, is een vierkant bord het handigst. Mepal krijgt er dan ook vaak de vraag naar. Toch vinden de ontwerpers van Mepal een vierkante vorm te streng en niet bij het merk passen. Een grappig weetje tussendoor, dit designprincipe geldt nog steeds! Zoek maar eens tussen onze producten, je vindt alleen ronde en zachte vormen.
Hoofdontwerper Johan Weernink zoekt naar een vorm die zowel mooi als praktisch is. Met behulp van wiskundige formules ontwerpt hij een basisvorm die stand houdt tussen een cirkel en een vierkant. De werktitel ‘cirkant’ is snel gevonden! Om de naam internationaler te laten klinken, wordt dit later veranderd naar Synthesis: een naam die verwijst naar het harmonieus samenvloeien van een vierkant en cirkel. Het slimme bord vormt ook inspiratie voor een lijn schalen, met hetzelfde afgeronde design. Deze laten zich makkelijk meenemen achterin de auto naar die leuke camping in de Ardèche en zijn ook een kleurrijke toevoeging aan een zomerse picknick of barbecue!
2006 - doe er eens een lijstje om
Een deksel om in te lijsten. In één oogopslag zien wat je allemaal aan voorraad in huis hebt. Dat was het idee achter de Modula voorraaddozen. Modulair, met uitwisselbare onderdelen. De oorsprong van deze lijn lag al in 1965, toen de dozen nog Moduul heetten. Met de komst van keukenlades was er behoefte aan overzicht. Een transparante deksel leek de oplossing, maar… dat was nog niet bijzonder genoeg. Ontwerper Johan Weernink herinnerde zich plots een uitspraak van kunstenaar Pierre Janssen: ‘Je kijkt anders naar een voorwerp als er een lijst omheen zit’.
Dat klinkt misschien als een open deur, maar werkt wel echt! Een dagelijks voorwerp wordt als het ware kunst als je het omkadert, omdat het geïsoleerd wordt van zijn omgeving. En zie daar: het idee voor een omkaderd deksel. Zodat je makkelijk ziet hoeveel pasta, rijst of couscous je nog in huis hebt. Door de rand om de deksel van de Modula bewaardozen lijkt het net alsof je naar een modern stilleven kijkt. Met een reeks identieke Modula’s maak je van je houdbare producten in één klap een prettig overzicht van je voorraad. De bewaardozen werden aangepast naar het formaat van de meest gangbare (droge) voedingsmiddelen, handig. De naamsverandering was dan ook een eenvoudig sommetje: Moduul + la = Modula!
